Een golf van paniek gaat over de werkvloer. Een onbestemd gegrom komt los uit zelfs de stilste hoeken van de kantoorruimte. Mensen kijken elkaar verward aan, met een blik in hun ogen die bestemd lijkt te zijn voor het besef dat alle hoop verloren is.
Er wordt wat heen en weer gelopen, maar mensen komen onbevredigd terug uit de eens zo geliefde hoek voorin de ruimte. Als ze de hoek omkomen, worden ze vol verwachting aangekeken door collega's, maar deze zakken vol wanhoop terug in hun stoelen, zodra ze de verslagen blik zien in de ogen van de persoon die het goede nieuws zou moeten brengen.
Het werktempo komt steeds lager te liggen en een opstand lijkt op handen te zijn. De vermoeide zuchten van hen die opgegeven hebben, worden al overstemd door strijdlustige kreten van geboren leiders. Er wordt om actie geroepen...
Dan komt de bevrijdende kreet:
De koffieautomaat is gemaakt!
Een zucht van verlichting trekt door de ruimte. Mensen beginnen voorzichtig te lachen en bewegen zich kalm en beheerst in een lange rij richting het object van hun verlangen. Er is geen spoor meer te vinden van opstandigheid en chaos.
Geeft het volk koffie en chocomelk!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten